Zoals een oude Cherokee eens tegen zijn kleinzoon zei: "Er speelt zich een gevecht in mij af. Het is een gruwelijk gevecht tussen twee wolven. De een is slecht, boos, hebzuchtig, jaloers, arrogant en laf. De ander is goed, gelukkig, rustig, liefdevol, aardig, hoopvol, bescheiden, gul, eerlijk en betrouwbaar. Deze wolven vechten ook in jou en in ieder ander persoon."
De jongen dacht even na en zei toen: "Welke wolf zal winnen?"
De oude Cherokee hoefde niet lang na te denken: "Diegene die je voedt."
Ik moest aan dit verhaal denken toen ik gisteren met de meiden en mijn zus door het Wildgehege Gangelt wandelde. We hadden het park zowat voor ons alleen waardoor de dieren veel minder schuw leken. De twee wolven stoeiden met elkaar en lieten zich gewillig fotograferen terwijl ik met mijn zus de afgelopen verkiezingen en het hoe nu verder traject besprak.
De boosheid is inmiddels geluwd maar ik ben nog steeds in ongeloof over de verkiezingsuitslag. Het wil nog steeds niet echt tot me doordringen dat we een boze bruine wolf hebben als leider en dat als het aan hem en zijn roedel ligt we met zijn allen stevig naar rechts afslaan.
Er wordt nog druk verkend, dat is waar, ze zijn het nog niet eens onderling, maar de druk zal toenemen waardoor principes vloeibaar worden. De VVD heeft zich alvast in een afwachtende gedoogpositie gemanoeuvreerd. Omtzigt, en dat is wel te waarderen, wil eerst praten en dan pas onderhandelen, de juist hem zo heilige principes transformeren gelukkig niet zo snel. Maar Van der Plas en ook Plassterk moeten hoognodig en willen snel aan de slag.
Het zal me benieuwen. Een akkoord over rechts vind ik geen aantrekkelijke optie, maar "het volk heeft gekozen". Geen akkoord en nieuwe verkiezingen lijkt me ook geen best vooruitzicht, tijd is kostbaar, al mag ik dan wel -al is het maar voor even- de hoop koesteren dat we een andere afslag nemen.
Want als verenigd links de boodschap nu eens anders verpakt? Als verenigd links een vergezicht zou schetsen van wat we zouden willen in plaats van wat we moeten, dan is er een kans. Mensen willen niets moeten, mensen willen iets wensen, iets dat tot de verbeelding spreekt, ergens naar verlangen, zo simpel kan het zijn.
Onderbouw dat beloftevolle vergezicht met strategische stappenplannen en concrete behapbare modellen. En noem je partij ook niet meer links. Links en rechts zijn termen uit andere tijden. Zoek een nieuwe prikkelende nieuwe bewegingsnaam. Iets dat aan vooruitgang appelleert in plaats van aan een nostalgische verlangen.
Noem het van mijn part Partij Verenigd Vooruit! Dan pak je misschien ook nog een paar onoplettende kiezers mee.
Als ondertussen ook de media zich eindelijk eens zou bezinnen, minder hapklare misselijkmakende snacks en een breder uitgebalanceerd voedingspakket zou aanbieden, dan zouden we de liefdevolle wolf toch kunnen helpen?
Iedereen is uiteraard verantwoordelijk voor zijn eigen voeding, maar gezonde voeding zou op zijn minst aantrekkelijker opgediend kunnen worden.
Overigens bestaat er nog een, misschien wel interessantere, versie van dit Cherokee-verhaal. Hierin vertelt de oude Cherokee zijn kleinzoon dat eigenlijk beide wolven moeten winnen. Het gevecht draait niet om kracht, maar om balans en om de beide wolven langs het juiste pad te leiden.
De oude krijger legt uit dat als je ervoor kiest om alleen de witte wolf te voeren, de zwarte wolf zich in elke mogelijke hoek zal verbergen. Hij zal hem achtervolgen en zijn kans pakken wanneer hij een moment van zwakte ziet. Je moet dus het dier, dat zo donker als de nacht is, niet kleineren of onderschatten. Want of we het nou geloven of niet, de zwarte wolf heeft zo ook zijn goede kanten: vastberadenheid, doorzettingsvermogen, moed, een vermogen tot strategisch nadenken. Sommigen zijn deugden die de witte wolf niet bezit. Door de twee wolven allebei te voeren kunnen we de beste kwaliteiten van beiden benutten. Daardoor worden ze de beste versies van zichzelf, kunnen ze hun eigen behoeften aanduiden en ons aanleren om in harmonie te leven.
Zo bezien, bewandelt die Omtzigt misschien wel het juiste pad.
Comments