Mijn eerste woensdag wandeldag na de zomervakantie. De vorige woensdag, ook na de vakantie, stond in het teken van autowassen en uitruimen, vakantiespullen wassen en opbergen en omdat van het een ook het ander -de zolder én kelder eindelijk eens opruimen- kwam, werd er die woensdag niet gewandeld.
Mijn knie (zie Zomer 24) is nog niet gefotografeerd en het consult van de huisarts laat dus op zich wachten. Daarom durf ik nog niet te rennen. Maar ik voel een dringende behoefte om te zweten en mijn tijdens de vakantie gemeste buikvet te verbranden. Door het wandeltempo hoog te houden hoop ik vast al iets kwijt te raken in de opstart naar het rennen straks, ooit toch weer keer. Bovendien is wandelen heerlijk ontspannend en inspireert het me steeds om iets te schrijven.
Deze woensdag belooft heet te worden. Zweten zal ik. De zon is er al vroeg bij en zo ook ik. Ik loop over de veldweg achter de voetbalvelden omhoog. De mais staat hoog aan weerszijden. De oogst zal niet heel lang meer op zich laten wachten. Het droge zand en de kiezels knarsen onder mijn zolen. Het overstemt het irritante gepiep van mijn slecht onderhouden trailrunschoenen die desondanks liefdevol de klappen voor mijn knie opvangen. Achterom kijkend het dal in zie ik Maastricht de dag opstarten. Vooruitkijkend oogt het groen tegen de heuvels en op de velden nog ochtendfris, met dank aan de lange natte opstart van deze zomer.
Ook school, sport en muzieklessen zijn weer opgestart, in hun strakke schema's. We hebben allemaal nog moeite het juiste ritme te vinden. Door de mooie nazomer is vroeg naar bed uitgesloten. Nou ja, naar bed gaat nog wel, maar slapen ho maar. Reina, ons ondernemertje, heeft weer iets nieuws bedacht. Voor de deur van hun slaapkamers heeft ze brievenbusjes gezet waarin R&R over en weer briefjes -in bed geschreven- bezorgen en beantwoorden. Een kolfje naar de hand van Moos, ons schrijvertje in de dop. Het zijn kleine lieve grappige en soms ontroerende regeltjes. Benieuwd hoe lang ze het volhouden, maar een mooie start up is het zeker.
Ook in het theater starten we op: begin september trappen we ons nieuwe theaterseizoen af met een Huis vol Theater (komt dat zien) en daarna volgen al snel de festivals Musica Sacra Maastricht en Nederlandse Dansdagen (komt ook die zien). Overdag schrijven en werken we aan meerjarenprogrammeringsplannen om het theater en de cultuursector toekomstbestendig te houden in de dreigende donkere tijden.
Zeker in een nazomer als deze, waarin de zon zich al weken van haar beste kant laat zien en donkere tijden nog ver in het verschiet liggen, is het heerlijk opstarten, kan ik niet anders concluderen terwijl ik even een pauze neem op een bankje in een schaduwrijk bospaadje om gedachtes en steekwoorden in mijn notitie-app te zetten. Een natte grijze nazomer geeft geen energie. Nat en grijs nodigt niet uit om te gaan wandelen. Nat en grijs doet de gordijnen sluiten om op de bank te belanden.
Ik moet trouwens wel de tijd in de gaten houden, bedenk ik, woensdag en school uit om 12.30 uur, dus door nu, zweep erover. Het wordt snel warmer, de zon doet haar heerlijke ding. De nodige rengroepjes die net als ik de dag op tijd geplukt hebben, huppelen me langs en tegemoet. En daar zijn ze: mijn eerste zweetdruppels, zo over mijn rug de broekrand in. Met de zon nu op de rug wordt het al snel een heerlijk natte boel. Goed bezig.
Op de stukjes asfalt die ik zo nu en dan moet meepikken, veel fietsers. Niet alleen elektrische senioren. Er zijn nog de nodige vakantievierders uit het Noorden en misschien ook steeds meer mensen die de woensdag als vrije dan wel thuiswerkdag beschouwen. Ik kan het alleen maar aanbevelen.
Thuisgekomen complimenteert Strava me: 11,96 km (dat ronden we af naar 12), 14068 stappen, 2.00 uur beweegtijd en 999 calorieën (1000) verbrand! Al zie ik het niet direct af aan mijn buikvet, het stemt tevreden en smaakt naar meer.
Benieuwd hoe lang ik het vol hou, woensdag wandeldag. Maar een aardige opstart is het zeker. Toch?
Comments