Maastricht, 21 juli 2020
Beste Nicole en Marc,
Ongetwijfeld zullen jullie de aanscherping van de Nationale Omgevingsvisie toegejuicht hebben: “grensoverschrijdende samenwerking is van nationaal belang”. Dat is toch een visionair besluit in deze crisistijd! En maakt dat jullie Eutropolitan-map eindelijk uitgerold kan worden.
Hoe gaat het verder met jullie?
Blij dat jullie niet meer in Eindhoven zitten?
Ik ben in ieder geval blij dat jullie hier in Maastricht zitten en nog wel in de buurt. De tussenstop tijdens de berenjacht met de meisjes in jullie voortuin met wel 1000 knuffels achter jullie raam, is onvergetelijk.
Maar ik doel eigenlijk op het bestuursakkoord van de provincie Brabant dd. 7 mei jl. waarin de cultuurportefeuille is afgeschaft, dat wat over was werd onder Vrije Tijd geschoven en de afdeling Milieu helemaal geschrapt.
Anderzijds hoorde ik dat Nicole is gepeild voor een positie in de Raad van Commissarissen van een festival in Eindhoven. De lichtstad blijft dus toch trekken?
In Brabant leven 6 miljoen varkens, 2x zoveel als mensen, opgesloten in enorme loodsen. Hoe schaalvergroting niet alleen het milieu aantast maar ook het prachtige landschap, daar hadden we het laatst over, mede naar aanleiding van een artikel van Caspar Janssen in de Volkskrant waarin hij schetste hoe het ook zou kunnen: Rekening houden met schoonheid en geschiedenis van het landschap, niet wegvagen maar juist op voortborduren! Draai geldstromen om: landschap knapt op, stikstofprobleem verdwijnt (en ook de slechte luchtkwaliteit die mede ten grondslag ligt aan de corona-crisis) en leegloop van platteland stopt!
Daarvoor zijn dappere politici nodig met name van CDA, concludeerde hij.
Blijkbaar zijn die paar dapperen die er nog waren in Brabant, nu ook buitenspel gezet door de Farmers Defence Force.
Nicole, jij werkt ook voor de adviescommissie Ruimtelijke Kwaliteit van de gemeente Sittard/Geleen, zijn daar nog voldoende dapperen? Willen ze daar meewerken aan een mooiere natuur, waar uiteindelijk toch iedereen bij gebaat is?
Marc, op oudjaarsavond vertelde jij over je plannen om “De Waarheid” te achterhalen en verzamelen. Destijds voornamelijk naar aanleiding van Trump en zijn fake news en hoe hoog de nood is aan de waarheid nu er louter nog gecommuniceerd lijkt te worden in termen van “gevoel”.
Nu, naar aanleiding van Corona, lijkt er enerzijds louter nog in statistieken en tabellen gecommuniceerd te worden en anderzijds wordt er door Trump nog steeds “op de man” en dus op gevoel gespeeld indachtig het motto van Roger Ailes, zijn pleitbezorger bij FOX News: “Als je de mensen vertelt wat ze moeten denken, ben je ze kwijt. Maar als je ze vertelt wat ze moeten voelen, dan zijn ze van jou”.
Hoe ver ben je met je plannen Marc? Want dit lijkt me hét moment om je idee verder uit te werken en concreet te maken. Als ik kan helpen, heel graag!
Lieve mensen, doe de groeten aan jullie jongens! Jullie sluiten het hoofdstuk basisschool nu af. Beiden naar de middelbare school.
En oh ja, laten we ook snel onze aanstaande oudjaarsplannen concreet maken. Nu onze vakantie naar Portugal geannuleerd is, zou een tripje eind van het jaar naar jullie geliefde Denemarken een mooie optie zijn! Hebben we in ieder geval een beetje perspectief.
Hartelijke groet,
Raf
Re: Maastricht, 17 augustus 2020
Beste Raf,
Dank voor je brief. Het duurde even maar we gaan graag in op je vragen en suggesties.
Wij verhuisden in 2003 van Eindhoven naar Maastricht. Eindhoven vormde voor ons een interessante omgeving om in ondergedompeld te worden. In de vijftien jaar dat wij daar gewoond hebben, hebben wij nooit het gevoel gehad dat de Eindhovense cultuur afhankelijk zou zijn van subsidies.
Het recente coalitieakkoord lokte in ons Eindhovens netwerk heel veel protest uit en past inhoudelijk dan ook niet bij het DNA van Eindhoven, zoals wij dat kennen.
Wij zijn in de veronderstelling dat een coalitieprogramma op het hoogste (intellectuele) niveau tot stand komt, en dat de samenstellers zich breed laten informeren door ervaren adviseurs, die zowel vanuit lange termijn visie hebben maar ook korte termijn successen garanderen.
Maar dat blijkt anno 2020 toch wel erg naïef. We nemen in toenemende mate exact het tegenovergestelde waar. De gekozen vertegenwoordigers kiezen er steeds vaker voor om de gemiddelde mening van onkundige kiezers te volgen.
Voor wat betreft "De Waarheid", is de kwaliteit van het onderwijssysteem cruciaal in het bouwen van een toekomstbestendige samenleving. En als het onderwijs niet op alle niveaus uitstekend is, wordt in zo’n situatie de democratie een gevaarlijk systeem.
In onze visie zou het onderwijs van nu meer moeten focussen op een participatief en iteratief proces, dat nodig is om tot een samenleving te groeien van zelfredzame, zelfbewuste individuen.
Het leren ontplooien als houding voor alle generaties zou tot de norm behoren. Te veel wordt de focus nu op het lineaire denken gelegd, scholieren worden veel te snel in hokjes geduwd. Er worden veel goede onderwijsvisies geschreven maar ze bereiken te weinig beslissers. We leven in een tijd dat grote veranderingen in snel tempo veel onzekerheid en angst veroorzaken. Maar angst blokkeert het vrij denken en dromen over de toekomst! Het erfgoed van wetenschap, kunst, creativiteit, verbeeldingskracht en vakmanschap zou voor alle generaties toegankelijk moeten zijn.
Maar angst blokkeert het vrij denken en dromen over de toekomst!
In 2015 zijn als opvolging van de ‘Millenium Goals’ door de Verenigde Naties de ‘Global Goals’ vastgesteld. In zeventien doelstellingen wordt gestreefd naar een duurzame en gezonde omgeving voor alle mensen op aarde. De mensheid zal met nieuwe, slimme benaderingswijzen moeten komen, die op een integrale manier beantwoorden aan meerdere doelstellingen tegelijk.
Wij voelen ons hierin als architecten en stedenbouwers uitgedaagd. Wij zien de creatieve industrie als aangewezen branche om hierin als verbinder en ‘enabler’ te ageren. Wij onderscheiden in onze praktijk twee soorten van creativiteit: de probleem-oplossende en de kans-scheppende. Beide zijn nodig om de doelstellingen te halen.
In het geval van het recente coalitieprogramma van Noord-Brabant is ‘landbouw’ in plaats van ‘cultuur’ zeker geen toekomstgerichte en slimme oplossing.
Terugkijkend hebben wij uit Eindhoven een mentaliteit meegenomen, die zich het beste laat beschrijven met vermogen tot veerkracht. Het jezelf trainen om iedere keer een stap te maken om te komen tot meer kennis. Het leggen van verbanden en verbindingen werd voor ons een missie om samen het leven toekomstgericht tegemoet te treden. Spelenderwijs leren en ontwikkelen, tijd en ruimte organiseren om grenzen te verkennen, te pionieren, buiten de gebaande paden te lopen en te experimenteren met cross-overs.
In onze ontwerppraktijk focussen wij op de veranderingen die in de samenleving plaatsvinden en impact hebben op de leefomgeving. Wij houden ons dagelijks bezig met onderzoek, strategievorming, vormgeving, techniek, innovatie en onderwijs. Als wij in deze een toekomstgerichte en kwalitatieve bijdrage leveren, is het wat ons betreft vanzelf een culturele bijdrage.
Wij willen in onze bouwpraktijk cultuur met economie betekenisvol verbinden.
Het idee van het leveren van een culturele bijdrage is in de huidige architectuurpraktijk niet meer zo vanzelfsprekend.
In het jaarboek 2015/2016 van de architectuur constateerde architectuurcriticus Hans Ibelings nog, dat er ‘de stemming heerst dat cultuur, en meer specifiek architectuur niet meer zo relevant gevonden wordt als aan het eind van de vorige eeuw’. En ook architectuurhistoricus Michelle Provoost stelde, ‘het is waar dat architectuur als cultureel verschijnsel niet langer vanzelfsprekend is’. De bouwwereld is een puur economische sector geworden, waarin geen plaats is voor culturele gelaagdheid.
Het is te hopen dat dit een tijdelijke trend is, want een ieder snapt dat betekenisloze gebouwen geen sociale en maatschappelijke waarde hebben op langere termijn. Wij proberen zowel vanuit de voorhoede (als praktiserend architecten en wetenschappelijk onderzoekers) als vanuit de achterhoede (als jurylid, als mentor en als lid adviescommissie ruimtelijke kwaliteit) daaraan een bijdrage te leveren.
Wat ons als collectief verbindt is een intrinsieke motivatie om samen de toekomst met perspectief te concretiseren, door bestaande waarden opnieuw te definiëren, mensen uit te dagen om het niet voorstelbare te realiseren. Wij willen in onze bouwpraktijk cultuur met economie betekenisvol verbinden. Verbinding zoeken, kansen zien en waardevolle oplossingen realiseren. Wij willen ‘tegen de puur economische logica in, iets doen – hoe klein ook – om een droom na te streven en (een stukje van) de wereld beter te maken, en dat de verbeelding aanspreekt’, zoals gesteld wordt in het jaarboek van Nederlandse architectuur 2017/2018.
Wij kijken uit naar de presentatie van het jaarboek 2019/2020 dat in september uitkomt. Juist in het Coronajaar luidt de titel ‘Pleased to meet you’. De titel lijkt een nieuw tijdperk in te luiden.
Farmhouse van Maurer United in het Jaarboek 2017/2018
Tijdens de Corona-lockdown konden wij vanuit thuis prima doorwerken. De kruisbestuiving tussen ons beiden is geïntensiveerd en dat was goed. Wij zijn klaar voor een nieuwe fase in ons leven en werk. Het afspreken via skype, teams en zoom ging prima. Wij denken dat het ons werken voorgoed veranderd heeft. Over het algemeen bieden de gevolgen van de Corona-lockdown ons abrupt nieuwe oplossingen voor de toekomst. Nu moeten wij deze - als we voet bij stuk houden - nog slimmer maken, zodat we er beter uitkomen als toen we de lockdown ingingen.
Het valt ons op dat de wereld meer dan ooit tevoren met elkaar verbonden is. Er is veel in beweging gebracht door de zieke vleermuis op de markt in Wuhan die de wereldwijde economie voor een aantal maanden plat legde. De stelling dat de beweging van een vlinder aan de ene kant van de wereld een orkaan aan de andere kant van de wereld kan veroorzaken, is steeds meer van toepassing. De dood van George Floyd bracht een wereldwijde demonstratie teweeg. De individuele burger lijkt open te staan voor verandering.
De corona-crisis bracht ons dichter bij elkaar als gezin en als duo; het virus zette een proces van een nieuwe bewustwording in gang tijdens lange wandelingen in het Zuid-Limburgse heuvelland. Niet meer alleen opgaan in de waan van de dag, maar reflecteren op jarenlang hard werken onder hoge prestatiedrang. De ‘waarom’ vraag is dan onvermijdelijk en de ‘wat als’ vraag zet aan tot denken over nieuwe toekomst scenario’s.
Het lijkt ons fijn om dit gesprek samen met jou en Petra en ook natuurlijk Joyce en John voort te zetten, bijvoorbeeld op onze favoriete vakantiebestemming in Denemarken.
Hartelijke groet!
Over Nicole en Marc Maurer:
Maurer United, architecten en urbanisten: www.maurerunited.com
en goeie vrienden.
Comments