Maastricht, 14 mei 2020
Beste Mady en Jan,
Omdat jullie voor mij een twee-eenheid zijn, ik geloof dat ik slechts één keer Jan alleen ontmoet heb, adresseer ik jullie beiden.
Zagen we elkaar vóór 13 maart welhaast wekelijks in het theater, nu hebben we elkaar al acht weken niet gezien. Ik mag wel zeggen dat ik onze inspirerende en altijd gezellige gesprekjes na een voorstelling begin te missen.
En al wordt er meer en meer versoepeld, ons theater blijft nog wel even gesloten.
Dank voor de cultuurtips die ik via mail van jullie mocht ontvangen.
Hoe komen jullie deze dagen door? Hoe beleven jullie de wereld om je heen? En hoe kijken jullie, als mensen van de wereld, naar hoe deze pandemie zich over de wereld beweegt?
Nederland spreekt over een intelligente lockdown, een term waarop Spanje reageerde als een stier op een rode lap. Het mag gezegd worden, Nederland getuigt niet van grote solidariteit en uit de woordkeuze zou je inderdaad kunnen afleiden dat andere lockdowns niet intelligent zijn. Misschien was een vertrouwens-lockdown een betere benaming?
Nog noordelijker, vanuit Zweden, wijzen ze juist ons er op dat het ondoordacht was in lockdown te gaan zonder bijbehorende exitstrategie.
Ik begrijp dat Taiwan heel alert reageerde op de uitbraak. Jullie hebben daar jaren gewoond en gewerkt. Samen met Jan zag ik afgelopen najaar Meet the Millennials van Lucas De Man (inderdaad, dat was díe ene keer). Die voorstelling ging over hoe jonge mensen in Aziatische megasteden leven. Hun hands on mentaliteit is onevenaarbaar. Of het nu gaat over overpopulatie, klimaatverandering, eenzaamheid, stress, artificial intelligence, ze hebben al een antwoord.
Kunnen wij niet daarvan leren of is een dergelijke aanpak onverenigbaar met onze westerse mentaliteit en levensinstelling?
En denken jullie dat de wereld bij een volgende uitbraak toch in zekere mate eensgezind kan optrekken? Een paar gekkies daargelaten.
Wat het theater betreft, ik geloof niet in theaterbeleving met die 1,5 mtr, onze nagesprekjes zouden ook niet hetzelfde zijn.
Maar misschien heb ik het mis. Wat denken jullie als frequente bezoekers?
Lieve Mady en Jan, ik hoop dat we elkaar snel weer zien, blijf me tips geven en blijf gezond!
Hartelijke groet,
Raf
Re: Maastricht, 21 mei 2020
Beste Raf,
Ook wij missen het theater en zeker de gesprekken na de voorstelling. Deze zijn net als een goede inleiding voorafgaand aan de voorstelling onmisbaar in het geheel.
Inderdaad treden wij de laatste jaren vaak gezamenlijk op (als twee-eenheid zoals jij dat noemt). Misschien komt dat ook omdat we vroeger allebei werkten en soms weken in verschillende delen van de wereld afzonderlijk actief waren.
Wat betreft de aanpak van de crisis gaat onze voorkeur uit naar de Korea- en Taiwan-aanpak. Veel testen, quarantaine en isolatie in geval van mogelijke besmetting. De aanpak is gedegen en kent weinig mededogen met privacy gevoelige aspecten, maar de resultaten zijn positief (bv. Korea: 256 doden op een bevolking van meer dan 50 miljoen inwoners). Met de Korea-aanpak had Nederland mogelijk minder dan 90 doden gehad…..
Het intelligente in de Nederlandse intelligente lockdown is moeilijk te bevatten als je kijkt op welke wijze en niveau er wordt getest en hoe wordt omgegaan met de care in de verpleeghuizen en thuiszorg.
De theaters in Seoul zijn open en de voorstellingen gaan (met mondkapje voor de toeschouwers, stoelen om en om bezet) door. Bij besmetting van een toeschouwer of artiest wordt iedereen gewaarschuwd en in quarantaine geplaatst, theater gaat ook 14 dagen dicht.
In ons land worden evenementen en theater op de lange baan geschoven en mogelijk pas na vaccinatie weer actueel.
We zien wel een aantal initiatieven van instellingen die meer regionaal de diepte ingaan omdat reizen voor buitenlandse artiesten en transport van kunst uit het buitenland moeizaam zo niet onmogelijk is (bv. Van Abbe Museum, Toneelgroep Maastricht). Theater aan het Vrijthof heeft natuurlijk “Lewieke”, inmiddels naar 2021 doorgeschoven. Wij verwachten dan ook dit jaar geen grote theater activiteiten meer in Nederland.
Wij komen de dagen prima door en genieten van Maastricht zoals het ooit was zonder de massale toeristen industrie. Wij lezen verder veel boeken en kijken naar de online activiteiten van diverse gezelschappen.
improvise, adapt, overcome. Dit verwachten wij ook van de creative class.
Wij verwachten niet dat wereld veel zal veranderen. Na elke grote crisis zijn er aanpassingen en vervolgens “business as usual”.
Economisch zal het er echter hard gaan inhakken en sommigen houden al rekening met een verloren Corona-generatie door slecht en/of gemist onderwijs, minder baanmogelijkheden e.d.
In de internationale pers lees je vooral dat Azië en met name China zijn leidende rol in de wereld verder zal consolideren ten koste van Europa en de Verenigde Staten. Het is spijtig dat Europa niet wil of kan leren van de ervaringen in China/Azië en telkens het wiel opnieuw wil uitvinden (Openbaar Vervoer, Corona).
Het andere aspect is de economie. China zal sneller herstellen, maar heeft de Verenigde Staten en Europa als afzetmarkt nodig. Blijft het herstel hier uit, dan zal China meer focus op de thuismarkt en Afrika gaan leggen.
Een vaccin kan een tijdelijke oplossing zijn, echter er zijn meer virusvarianten op komst. Voorbereiding op volgende uitbraken lijkt daarom geen overbodige luxe.
De Nederlandse politiek praat over “samen”, wat wij zien is vooral polarisatie: Noord-Zuid, Oost-West, rijk-arm, oud-jong, kwetsbaar-gezond.
Dit, gecombineerd met de verdere individualisering van de samenleving lijkt niet bemoedigend.
De mensheid heeft tot heden echter alle problemen overleefd en zolang de wereld rond draait volgen wij het motto: improvise, adapt, overcome.
Dit verwachten wij ook van de creative class.
Hartelijke groet,
Mady en Jan
Over Mady en Jan van Knippenberg:
hoog frequente theaterbezoekers