“Want een goed huwelijk is als buigend riet, je moet meebewegen anders knap je.”
Dat schreef Eva Hoeke in het VK Magazine zaterdag 16 april in haar column over hoe de meningen thuis verdeeld waren over allerlei prullaria die plots in hun huis stonden nadat haar man de Kringloopwinkel in hun dorp ontdekt had. Nu herkennen wij ons regelmatig in de rake observaties van Eva Hoeke, haar gezinssituatie en samenstelling lijkt in de verte op de onze, maar in deze column leek ze ons rechtstreeks toe te spreken. Want ook ik nam in die tijd allerlei prullaria mee uit mijn ouderlijk huis dat rond die tijd leeggehaald en verkocht werd.
Diezelfde stralende zonnige middag van 16 april, togen wij, team Meijers-Muijrers, samen met Marc, mijn getuige, en Joyce, buur en goede vriendin, en Fredsje, BFF van Reina en eigenlijk van ons hele teampje, vanuit ons huis te voet richting Sauter Wijnen. Om een en ander hier nog eens goed te bekijken, om de mogelijkheden af te wegen én om kennis te maken met Jean, de eigenaar van wijngaard Backerbosch, hierachter. Jean had al eerder met plezier ingestemd met ons voornemen om eventueel in de wijngaard te trouwen maar uiteraard wilden we graag even kennismaken. We liepen langs VV Scharn, pikten Tum op die net klaar was met zijn wedstrijd, en slingerden langzaam door het veld omhoog. We staken af over het golfterrein en bereikten zo de wijngaard.

Zo halverwege de heuvel, zaten aan een houten picknicktafel, Ralph, man van Joyce, goede vriend én onze gastheer hier bij Sauter, en Jean al te wachten. Een fles wit, 6 glazen en stokbrood op tafel. Dat beeld, en al waren de druiveranken nog kaal, dat beeld bevestigde direct dat deze wijngaard een rol in onze bruiloft moest gaan spelen.
We stelden ons voor aan Jean. En het gesprek ging uiteraard al snel over wijn én over trouwen. Hij was zelf al 50 jaar getrouwd, zei Jean met gepaste trots.
Wow, Marc mijn getuige, die mijn getuige is, niet alleen omdat we elkaar al zo’n 40 jaar kennen, maar omdat hij -vermoed ik toch- een van de langst getrouwden onder mijn vrienden is, en wie beter om mij advies te geven en hier en daar bij te sturen, is inmiddels 30 jaar getrouwd met Jela. Dat is al een mooie mijlpaal.
Maar 50 jaar getrouwd, een gouden huwelijk… Wow, zei ik nog maar eens en vroeg Jean naar het geheim van een 50-jarig huwelijk.
Zonder enige aarzeling maar met een veelzeggende glimlach antwoorde hij toen: “Niet slechts die ene keer, maar heel vaak JA zeggen!”
“Meebuigend riet!”, riep ik Eva Hoeke citerend.
“Ja exact, zei Jean, en regelmatig een goed glas wijn samen genieten kan ook geen kwaad.”

Die heerlijke middag van 16 april –en avond, want het werd nog laat- heeft niet alleen onze trouwdag vormgegeven, maar zullen wij de rest van ons verdere leven nooit vergeten. En al betwijfel ik of ons 50 jaar gegund zal worden, ik zal nog heel vaak en met alle plezier en liefde JA gaan zeggen tegen mijn prachtige vrouw.
コメント