The day after

Het zijn drukke tijden, de decemberdagen, voor iedereen.

Maar als je ook nog eens jarig bent precies tussen Sinterklaas en Jezus, dan is het extra druk. Hoe stel je je verschillende verlanglijstjes samen, waar ga je met al die ladingen cadeaus naar toe en wanneer speel je met wat?

Sinterklaas was een gezellig lang surprise-weekend in Zeeland (dankzij een studiedag op school 5 december) met Oma erbij. Niet eenvoudig om alle surprises in de auto te passen naast de noodzakelijke bagage, maar het lukte. Ze kreeg een goed gevulde sc(h)oorsteen van oma en had zelf, OK, met een heel klein beetje hulp van de buurtjes, een originele dumbbell-surprise in elkaar geknutseld voor Mama.

Oma was er een weekje later natuurlijk ook weer bij, net als opa, oom, tante, neefjes. Omdat de 15e op een maandag viel dit jaar, trapten we haar verjaardag af op zondag de 14e. Laat nou net op die 14e ook nog eens de Klassieker op het programma staan. Ze was er een beetje bang voor want als Ajax zou verliezen, dan zou dat wel haar verjaardag verpesten. Gelukkig deed Ajax die middag wat er gedaan moest worden en wat in andere tijden gewoon was: gewoon winnen. Het tweede verlossende doelpunt in de slotfase vierde ze met een schuiver op haar knieën vanuit de voorkamer over het parket de achterkamer in, alwaar het verzamelde en niet voetbalminnende bezoek aan de traditionele koffie en vlaai haar toejuichte waarna ze in opperbest humeur aan het uitpakken van haar cadeautjes kon beginnen en wij aan een biertje.

Maandagochtend ging het wekkertje vroeg. Ze vloog de tienerwereld in en de trappen af. Aan de ontbijttafel ging haar lang gekoesterde wens eindelijk in vervulling. Hét spel stond al tijden bovenaan al haar wensenlijstjes, maar ze wist zelf ook wel dat het behoorlijk aan de prijs was, en dus was ze werkelijk uitbundig blij en verrast. Zo'n pril dankbaar tienergezicht is wel echt het mooiste wat je als ouder terug kunt krijgen.

Toen ze de deur uit was, konden we niet anders dan even terugdenken aan 10 jaar geleden toen ze precies om 08.39 uur via een keizersnede (ze lag toen al aardig dwars) uit Petra geplukt werd en ons gezinnetje compleet maakte.

Ze had haar beste vriendje uitgenodigd mee te komen die middag direct na school zodat ze samen konden gaan spelen met hét spel. De kinderen in de klas hadden wel heel erg hard gezongen voor haar, zo hard, vertelde ze, dat ze er een beetje verlegen van was geworden. En dat ook de meester, die nogal eens overgeslagen wordt, heel blij was met het uitdeelkadootje, dat kon er nog net af voordat ze zich op hét spel stortten. Ik schoof het klaarliggende huiswerk, waar het hele weekend natuurlijk niet naar was omgekeken, nog maar een dagje terug de lade in.

Pannenkoeken uiteraard, ook onder tieners nog steeds een van de favorieten. Beste vriendje at er een paar mee, stiekem omdat hij strakjes thuis ook nog aan tafel moest.

Oh ja, pap, zei ze haar pannenkoek oprollend, er was trouwens nog iets gênants gebeurd op school. Ze keek beste vriendje aan of ze het eigenlijk wel mocht vertellen en die knikte. Beste vriendje had een poepje moeten laten en de meiden in de buurt hadden dat gehoord en barstten in lachen uit, zodanig dat beste vriendje een kleurtje kreeg. Kom op meiden, had Rosa gezegd, is dat nu zo om te lachen? Iedereen laat iedere dag wel ongeveer 15 poepjes, dus dat is toch heel normaal, zo had ze het voor haar beste vriendje opgenomen.

Ruim je trouwens wel even de tafel af, dat kun je best nu je zo'n prille flinke tiener bent, vroeg ik. Normaal doet ze alleen haar eigen bordje maar goed, nadat ze beste vriendje had uitgezwaaid, ruimde ze in rap tempo de hele tafel af, terwijl wij nog wat natafelden.

Toen we even later de keuken in kwamen lag alles boven op elkaar gepleurd op het aanrecht.

Rosaaa!

Terwijl ze zo stilletjes mogelijk achter onze ruggen door de gang de trap op rende, zei ze, niet te hard maar ook zeker niet te zacht: ik kies het hazenpad.

We keken elkaar aan en schoten in de lach.

Altijd al heeft ze moeite gehad met opruimen, of het nu haar kleren zijn, haar huiswerk, haar speelgoed, haar fiets, alles laat ze slingeren. Deuren dichtdoen, ook moeite mee. Handjes wassen als ze vies zijn, ho maar. Douchen, mag dat morgen alsjeblieft?

Maar mooi dat ze als prille mondige tiener vindingrijker wordt in haar uitvluchten en excuses.

Dinsdag, the day after, schoof ze direct vanuit school aan tafel om haar achterstallig huiswerk te maken. Dat doen prille leergierige tieners gewoon.

Daarna een kwartiertje met hét spel alvorens ze haar Muay Thai-kleding aantrok en ik haar naar de sportschool escorteerde.

Thuis moest er na het sporten gedouched worden. Als eerder gezegd, niet haar hobby. Stevig en luid protesterend, maar ze ontkwam er niet aan. Niet veel later nam ze, tot mijn grote verbazing, heel rustig plaats naast me aan tafel. Irwin, de Muay Thai trainer, had vandaag de groep geleerd dat als je boos bent, of verdrietig of wanhopig, je niet moet blijven stomen, je moet dan een paar keer diep adem halen en rust rust rust tegen jezelf fluisteren. Nou, dat heb ik gedaan onder de douche pap, zei ze terwijl ze kalmpjes haar soep opslurpte.

Reina was atletieken, mama krachttrainen, ik ruimde de keuken op.

Het zijn drukke tijden, deze lange donkere decemberdagen, veel te vieren en te feesten. Het gaat je niet in je koude kleren zitten. Dat je al met al een beetje vermoeid raakt zo net over de helft van het feestdagenseizoen, is dus helemaal zo gek niet.

In haar Ajax pyama, eigenlijk al te klein, maar hey, we hadden de Klassieker gewonnen, het hoedje van het afgelopen feest nog op, de sokken voor het komende alvast aan. Zowaar met een boek op de schoot, een time-out nemend, zo trof ik haar aan op de bank.

Ik kon niet anders dan stiekem een fotootje nemen van deze prille prachtige tiener.