“En, ga je kijken vannacht?” appte Luciano om 22.06 uur.
Ik lag al op één oor op de bank, met één oog kijkend naar een serie waarin juist de transitie van Cassius Clay naar Muhammed Ali werd nagespeeld.
Cassius kon niet alleen goed boksen, maar wist ook verbaal stevig uit te delen:
“Waarom is alles wit?”, vroeg hij al in de jaren 60. “Jezus was wit met blond haar en blauwe ogen, alle engelen zijn wit, waar waren de zwarte engelen toen de foto’s werden genomen? De koning van de jungle Tarzan was wit, de Kerstman, Sneeuwwitje en de Maagd Maria, allemaal wit en de Amerikaanse president woont in het Witte huis!”
Logisch dat de Nation of Islam hem graag wilde inlijven.
In de jaren 70 maakte mijn vader me ’s nachts wakker als Muhammed de ring in ging tegen Frazier, Norton, Rudi Lubbers (!) of Foreman.
In mijn pyamaatje naar beneden, zwart-wit kijkend naar die dansende bokser. Je wist dat er iemand ging winnen, hopelijk Ali met een Knock-Out, zo laat mogelijk want anders moest je veel te snel terug naar bed.
Nu krijg ik ‘s nachts al een knietje onder de gordel als ik zachtjes snurk, iets te hard adem of beweeg in bed. Laat staan opstaan ’s nachts. Dat is mission impossible met die krakende houten vloer en een piepende deur. En slapen op de bank is ook al zowat.
Maar bovenal, je weet dat er niemand gaat winnen. Het zal een vuil en ergerniswekkend gevecht worden, waarin Trump de ene leugen op de andere zal stapelen en Biden die al wankelend de ring betreedt, niet de power zal hebben om een vernietigende punch uit te delen. Na afloop zal FOX Trump's arm omhoog tillen en CNN Biden's.
Dus, om 22.30 uur lag ik in bed en daar bleef ik stilletjes liggen de hele nacht.
En gelukkig maar, want “shit show”, “een kroeggevecht”, "Stop alsjeblief, stop STOP!" waren een paar van de recensies vanochtend. Gruwelijk. Dit soort debatten heeft totaal geen zin meer.
Als ik de Democraten/Biden zou mogen adviseren (en waarom niet?): neem een conditietrainer, leer dansen en kijk naar Rumble in the Jungle. En nog eens en nog eens en nog eens.
De volgende keer (15 oktober of sla toe bij het laatste debat 22 oktober), Trump gewoon een paar rondes wild om zich heen laten slaan. Incasseren, hangen, ontwijken, zijstapje, meebewegen én blijf kijken! Er komt een moment dat Trump verslapt, zichzelf overbluft en dan, knal-boem rechtse hoek en linkse uppercut: KO! De camera pakken, dansje doen en ja, waarom niet: “I am the greatest!”
Kijk, dan sta ik ’s nachts weer op, of beter gezien bovengenoemde slaapkamerperikelen, bivakkeer ik met plezier een nachtje op de bank!
Rumble in the jungle - Oct 30 1974