top of page
Zoeken

Op bezoek bij Ma

Raf

Bijgewerkt op: 28 okt 2024


Desinfecteren, een schort, handschoenen en een medisch mondmasker. Alsof ik de operatiezaal op moest om een blindedarm te verwijderen. Niet dat ik zoiets ooit gedaan heb, maar je ziet het wel eens op tv.

Het was 10.30 uur toen we de toegangscode van de afdeling indrukten. Uw moeder is net wakker en wordt gewassen maar u kunt gerust op haar kamer wachten, zei de vriendelijke verzorgster die niet veel later twee koffie presenteerde. Vanuit de badkamer hoorden we Ma sputteren tegen een andere verzorgster. Meer dan 1 x wassen per week was vroeger thuis not done. En ook hier in Huize Louise behoefde ze geen polonaise aan haar lijf.

Toch stapte ze even later afgedroogd en opgewekt de kamer binnen in haar onderbroek. Oh ja, de broek kan natuurlijk beter aan.

Een boterham kaas lag inmiddels klaar op een bordje en leek zowaar te smaken. De koorts was weg, aldus de verzorgster. Eén mijnheer was overleden, de overige zeven bewoners waren nu allemaal herstellende. Wel was moeder moe. Knikkebollen de hele dag de hele week. Maar nog een dag of twee en ook de besmettelijkheid zou voorbij zijn. De beschermende kleding hoeft dan ook niet meer.

De kleding stond me goed vond Ma. Mijn zus föhnde haar haar, ondanks haar leeftijd nog behoorlijk dik. Haar nagels netjes gelakt, daar waar ze daar vroeger lak aan had, vond ze dat nu mooi. Alleen haar wijsvinger was ongemoeid gelaten. Die is voor de saturatiemeter, legde mijn zus uit.

De boterham was half op, het knikkebollen begon weer. Een beetje beweging dan maar. We escorteerden haar de gang op en af en naar de gemeenschappelijke ruimte. Samen ruimden we de kopjes en het bord op.

Gaan jullie weer? En wanneer mag ik nou weer naar huis vroeg ze. Maar ze had het verder best naar haar zin hoor. Zal ik jullie even uitzwaaien? Met een arm om haar schouders liepen we richting uitgang.

Aan het eind van de gang ontkleedden we ons. De beschermende kleding deponeerden we in een container. Daarnaast een laag tafeltje met daarop een plastic flakkerend kaarsje en het prentje van de mijnheer met de kenmerkende sik. We liepen naar buiten, we zwaaiden, ze zwaaide terug terwijl de deur automatisch weer in het slot viel.


27 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Kleine sterren

Hoop

Comentarios


bottom of page