top of page
Zoeken
Raf

Koempels

Bijgewerkt op: 5 dagen geleden

Een willekeurige zaterdagavond in de vroege jaren '80.

Koempelclub Brunssum, tweede verdieping rechtsachter, onze hoek.

Onze hoek, mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen. Want met onze hoek bedoel ik dat die hoek ooit een keer door ons ingenomen, als vanzelf steeds gedurende die vroege jaren '80 vrij bleef voor ons. Niet dat die hoek werd afgezet, nee, dat was gewoon ons territorium en dat werd alom begrepen en gerespecteerd. En met ons bedoel ik, onze grote en uitgebreide vriendenclub inclusief aanhang en velerlei wisselende contacten.

Het aantal aanwezigen in die hoek op zo’n zaterdagavond fluctueerde, afhankelijk van wie die avond wel of niet te vaste verkering had of gewoon verhinderd was door persoonlijke beslommeringen. Maar met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kon je ervan uitgaan dat als je uitging, een kern van een man of 15 aanwezig was. Op goede avonden toch al snel 30, 40.

Brunssum was een koempel (mijnwerkers) -smeltkroes én huisvestte vanaf 1966 de Headquarters van de Allied Forces Central Europe (AFCENT), dat het stadje een Amerikaans sausje gaf. In een tijd waarin er nog LTS, Huishoudschool, 2 MAVO's, HAVO en Atheneum in Brunssum waren, een tijd waarin ieder dorp zijn eigen verenigingen en discotheken had, in een tijd waarin de jeugd nog niet gesegregeerd opgroeide, was De Koempel ieder weekend een volle smeltkroes, een grote mijngang waarin verschillende culturen elkaar tegenkwamen. Ooit de grootste bierafnemer van Nederland, beroemd en berucht. Want uiteraard waren er de nodige meningsverschillen die soms met vuisten kracht moesten worden bijgezet, maar over het algemeen heerste in de Koempel gemeenschapszin en solidariteit.

Iedereen kende iedereen.

Het feest der herkenning begon bij binnenkomst. Herman, de reusachtige eigenaar met een even reusachtige snor, groeten; koempelkaart (10 bonnen ) kopen à fl. 17,50; al schuifelend een weg naar boven banen, tegemoetkomend verkeer van soms wel 3 rijen dik, "hoi hoi hoi, enne?", ondertussen de boel scannend of er misschien een bepaalde schoonheid in de massa te ontwaren was.

Lokale coryfeeën, de notoire kroegtijgers, de flitspijpen én de rode draad in al die jaren... Corrie.

Altijd vroeg aanwezig om de boel op orde te maken, permanentje, mouwen opgestroopt en in de zomer een singlet of Baretta t-shirt om zijn ontwikkelde bovenarmen te showen met -geheel in de tijdsgeest- weelderig begroeide oksels. En die openbaarden zich, te pas en te onpas, omdat Corrie, klein van stuk, altijd moest reiken om de lege Koempelpullen te verzamelen in onze hoek.


Eindelijk aangekomen in onze hoek, stonden er binnen no time een paar volle pullen op de bar. Daar zorgden Renate, Ria en Hein wel voor.

Meestal was de Brunssumse "chapter" van onze vriendengroep als eerste binnen, daar zij simpelweg het dichtstbij woonden. Want zeker in die eerste jaren gingen we te voet of op de fiets.

De diverse andere chapters stroomden binnen: Heerlerheide, Hoensbroek, Nieuw-Einde. En vaak dan uiteindelijk ook nog wel een paar jongens die of de verkering net uitgemaakt hadden of die andere persoonlijke beslommeringen met een paar stevige slokken even wilden vergeten.

Lachen, gieren en brullen was het devies, dansen in groepjes op de tunes van DJ Franky: veel Amerikaanse import 12inch funk, disco, maar ook Springsteen, New Order of Doe Maar.

Baanbrekend cool waren we, vonden we. Onder aanvoering veelal van de trendsettende indo's: Roots, boots, Liberto, Ball of Fiorucci jeans, houthakkershemden, tuinbroeken, baseball jacks, bomberjacks, Ray-Bans.

Logisch dat vrouwelijk schoon om ons heen fladderde en veel wannabees ons omringden.

Soms moest je de drukte ontsnappen, even zogenaamd naar de wc op de 3e gaan, om daar ‘stiekem’ met je maat aan de bar een biertje pakken; een vertrouwelijk gesprek of samen flirten met de meiden boven.

Soms even naar de naastgelegen kroeg, 't Brikske, om toch altijd weer snel terug te keren naar onze hoek, waar het wel gezellig was en het bier beter smaakte.

Tegen sluitingstijd werden we eruit geveegd om dan nog een shoarmaatje te pakken bij de iets verderop net geopende eerste shoarmatent van Brunssum.


Natuurlijk ben ik a sentimental guy en de Corona-lockdown en de continue crisissfeer wakkerden my sentimental mood naar andere tijden waarin gemeenschapszin en solidariteit nog niet waren wegbezuinigd, alleen maar aan.

En natuurlijk zijn onze herinneringen overgoten door een zoet roze sausje, maar toch: wat een geweldige en onvergetelijke tijd hebben we toen beleefd, dat mag ik toch wel zeggen, nu pak'm beet 40 jaar later. Een tijd die hoe dan ook bepalend is geweest in het leven van ieder van ons.


Hoe mooi was het dat ik, die onlangs op relatief late leeftijd in het huwelijk trad, een bijkomend geschenk als een vrijgezellen dag mocht ontvangen. De Koempel al lang en breed gesloten (een Be-Mine als in Beringen, zie vorige blog, is wat veel gevraagd, maar een leuk mijnmuseum zou toch moeten kunnen?), gingen we -de Koempelkern minus een paar die er helaas om goede reden niet bij konden zijn- samen op pad door het Heuvelland onder de Mijnstreek. Hoe mooi om te ontdekken, herinneringen ophalend en die in het leven vandaag de dag spiegelend, dat we 40 jaar later in wezen nog steeds dezelfde jongetjes zijn. Hoe mooi samen te wandelen en stil te staan bij onze vriendschap en te beseffen hoe rijk we zijn met elkaar. Want dat doen we veel te weinig in de waan van de dag, in de waan van het ouder worden.

Hoe mooi te constateren dat de kameraadschap, lief(jes) en leed, de pullen die we met elkaar deelden in onze hoek, tweede verdieping rechtsachter, Koempelclub Brunssum onze kameraadschap hebben gesmeed voor het leven.



Dank Gary en John, for helping us remember!

1.808 weergaven11 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

11 ความคิดเห็น


J. Kuit
J. Kuit
03 ก.พ.

De Koempel was mijn thuis, letterlijk. Want toen ik het in de jaren 90 overnam met draaien van Frank ben ik naast de Koempel Club gaan wonen. Een tijd die ik nooit meer vergeet. Eerste vrijdag van de maand Rocknight, zaterdagen die stamp en stamp vol zaten. Carnavals en oud en nieuw feesten waar de hele apparatuur werd afgedekt met zaagsel op de vloer. Ik durf echt te zeggen de allermooiste jaren uit mijn leven.

ถูกใจ
J. Kuit
J. Kuit
03 ก.พ.
ตอบกลับไปที่

Ik heb het er wel eens over met mijn jongens, en dan met name dat wij echt de mooiste uitgaanstijd ooit hebben gehad. Toen ik naar jaren weer naar Limburg afreisde was mijn eerste stop K-club. Het was zaterdag maar de koempel was dicht, vol ongeloof reed ik naar club nouveau waar Renate mij vertelde dat ze alleen nog speciale gelegenheden open waren, mijn bek viel letterlijk op de grond. Koempel was mijn familie, Hein, René, Dave. Ik zou een boek kunnen schrijven.

ถูกใจ

angelinasoza
02 ก.พ.

Wauww wat mooi geschreven,,zo'n mooie tijden gehad in de koempelclub.

Tijden die ik nooit zal vergeten,,koempelclub mn 2de thuis.

Bedankt hiervoor❤️

ถูกใจ
rafmeijers
03 ก.พ.
ตอบกลับไปที่

Dank je Angelina!

ถูกใจ

audreylabordus
02 ก.พ.

Geweldig tijd, mooi geschreven Raf 👍

ถูกใจ
rafmeijers
02 ก.พ.
ตอบกลับไปที่

Dank je Audrey! Heel herkenbaar voor jou natuurlijk ;-)

ถูกใจ

monikiekiev
02 ก.พ.

Geweldig geschreven Raf, er waren in die tijd ook coole, hippe blanda`s 😉

ถูกใจ
rafmeijers
02 ก.พ.
ตอบกลับไปที่

Dank je! En zeker, die waren er ook! ;-) Leuk zeg, in een keer zoveel bekijks en reacties, en hoe de Koempel nog leeft!

ถูกใจ

renatepieper66
02 ก.พ.

Wat een prachtig stuk over de koempel!

De tranen staan in m’n ogen

Mooie tijd met jullie aan de bar met mijn moeder en Hein ( niet Henk 😂)


ถูกใจ
rafmeijers
02 ก.พ.
ตอบกลับไปที่

Dank je Renate! En ojee, ik heb de naam gelijk gewijzigd, natuurlijk Hein!

Wanneer gaan jullie weer open? ;-)

ถูกใจ
bottom of page