top of page
Zoeken

De fantastische Juffrouw Reina

Raf

Onze slotloper ontsprong de dans en dat was maar goed ook.

De Dansdagen waren voorbij maar de Kinderboekenweek liep nog een paar dagen door.

Reina deed enkele weken geleden mee met de voorleeswedstrijd in haar klas en ja hoor, ze had gewonnen. Ze vond het wel leuk en ook een beetje spannend. De fantastische Meneer Vos van die fantastische Roald Dahl, de eerste twee hoofdstukken, had ze uitgekozen. Hoe drie rijke en gierige boeren proberen een vossenfamilie uit hun hol te verjagen omdat deze al hun pluimvee opeet, met een mooie cliffhanger aan het eind van dat tweede hoofdstuk.

"En vrijdag 18 oktober, pap, zit ik in de schoolfinale voor alle kinderen van groep 7 en 8 en ook de directeur. En als ik dan win mag ik door naar de stadfinale en dan naar Provincie en dan mag ik op tv in de landelijke finale."

"Ho ho ho, eerst maar eens die schoolfinale winnen lieverd", temperde ik al te hoge verwachtingen.

Afgelopen maandag werd er weer geoefend in de klas en maandagavond zat ze de klas NT2-studenten van Mama voor te lezen. Haar eigen idee, goed voor de studenten en een goede oefening voor haarzelf.

Donderdag de generale in haar eigen klas, nog een paar laatste goed tips van de enthousiast meelevende meester en 's avonds voor het slapen gaan, voorlezen aan mama, papa en Rosa. Vrijdagochtend was ze toch wel nerveus. We wilden nog eens de do's en don'ts doornemen, maar ze vond het genoeg zo. "Mag ik de meester appen of hij ons appt zodra de uitslag bekend is", probeerde ik, maar nee, ze zou het ons zelf vertellen als we haar kwamen ophalen.


In deze zelfde week, kreeg Rosa de opdracht om een boekenbespreking te maken en te presenteren eind november. We hadden net het boek De boom die een wereld was van Yorick Goldewijk gekocht. In de krant stond een artikel over kinderboeken en dit boek sprong er zo uit, niet alleen vanwege de luiaard (het lievelingsdier van Rosa) die een prominente rol speelt in de verhalen, maar ook vanwege het fantastische taalgebruik en de mooie zinnen. De boom was zo oud als de wereld en zat vol knobbels en kloven. Zijn stam stond scheef en zijn kruin was verward, alsof hij net uit bed was gestapt. Als de wind lui was, dan wiegde hij loom en tevreden, maar als een storm door hem heen joeg, dan kraakte en kreunde hij, en dan lispelden zijn bladeren als fluisterende roddeltantes. Dat is toch prachtig, daar word je blij van.

We lazen het in drie avonden uit. Rosa vroeg steeds om een volgende verhaaltje, en ook wijzelf genoten van de verassende, grappige en ontroerende verhalen die gaandeweg onderling verbonden worden en samen een puzzel vormen die richting het einde gelegd wordt. In één ruk had makkelijk gekund, maar dan zou het toch wat laat zijn geworden en dat is nu ook weer niet de bedoeling van voorlezen. Gelukkig zijn er de dromerige tekeningen van Jeska Verstegen, die op het netvlies blijven schemeren ook als de oogjes dichtgaan.

Logisch dus dat ze de volgende dag al aan haar boekbespreking begon.

Wat erg eigenlijk dat als ik geen kinderen zou hebben, ik waarschijnlijk niet eens van dit boek gehoord zou hebben. Überhaupt zouden volwassenen meer kinderboeken moeten lezen. Roald Dahl's boeken, bijvoorbeeld, zijn zo rijk en liefdevol geschreven, daar word je gewoon vrolijk van aan het eind van een lange vermoeiende dag. En soms een beetje verdrietig, dat mag ook. Of neem Toon Tellegen's Waar gaan we eigenlijk heen. Ook zo'n mooi ietwat filosofisch boek, met fantasievolle kleurrijke tekeningen van Thé Tjong-Khing. Ik kreeg het cadeau van Jela en Marc toen ik 60 werd. Hun dochters zijn het huis al uit en het levende bewijs van hoe goede kinderboeken bijdragen aan je ontwikkeling. Jela en Marc hebben het begrepen door die kinderjaren heen: goede kinderboeken zijn niet louter voor de kinderen.

Doe jezelf en je naasten een groot plezier, beste lezer, lees even rustig mijn blogje uit en pak dan een goed kinderboek. Kruip samen met je partner in bed, of op de bank met je kinderen, volwassen of niet, thuis of in het verpleeghuis bij je vader of moeder, lees voor en voel je samen verdrietig, verbaasd of verheugd.


En de fantastische Juffrouw Reina?

Misschien had ze niet moeten beginnen. Dan had ze nog een beetje kunnen afkijken van de anderen. Maar niemand durfde te beginnen, dus toen deed zij het maar gewoon.

Ze wist dat papa en mama trots zouden zijn. Heel trots. Maar papa en mama waren al trots als ze de hoofdstad van Oostenrijk goed wist te benoemen terwijl dat heel simpel was. Je hoefde alleen maar aan huilen te denken en je riep Wenen.

Een beetje huilen wilde ze nu ook eigenlijk wel. Ze miste Rosa. Als Rosa in de zaal had gezeten was die vast nu het podium opgesprongen, had haar Twerk-dansje gedaan en heel hard "Grapje" geroepen, "jij bent onze kampioen Reina!" Het binnenpretje deed haar glimlachen.

De spanning was van haar afgegleden staande daar op het podium voor de volle zaal met wel 120 groep 7 en 8-ers. Alle ogen gericht op haar, haar eigen klasgenootjes die haar toejuichten en meester Kenneth die zijn beide duimen omhoog stak. Maar terwijl de directeur haar de derde prijs uitreikte voelde ze zich een beetje als deze grijze vrijdag aan de vooravond van de Herfstvakantie. Fijn dat het bijna vakantie is, dat zeker, leuke logeerpartijtjes in het vooruitzicht, vanavond al komen Flop en Luna, de dwergkonijnen van Daan die morgenochtend vroeg op vakantie gaat. Maar het is wel de Herfst. Ook altijd derde, na de lente en zomer.

Of kijk naar de Olympische Spelen. Femke won met Nederland estafette-goud, maar wie weet nu nog wie daar derde was geworden? Niemand toch? Maar die derde, kreeg wel een bronzen medaille en stond toch maar mooi te glunderen op het podium.

Zo stond ze daar op het podium, ze wist niet goed of ze nu verdrietig of blij was.





40 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Kleine sterren

Hoop

Woensdagmiddag

Comentarios


bottom of page