Op de fiets, de renfiets, in het voorbijgaan, in een flits, zag ik hem liggen. Een dode das.
Hij lag uitgestrekt in de berm, alsof iemand hem daar ter aarde had besteld maar zich niet de moeite getroost had om hem ook toe te dekken. Hij was wel bestoft. Zijn wit was grijs. Ik zag geen rood. Je merkt het nodige op in zo’n oogwenk.
Ik had nog nooit een levende das gezien in het wild, nu werd ik geconfronteerd met een dode in het semi-wild. Wat was hier gebeurd?
Hij lag in de berm, aan de rand van de weg, net buiten de bebouwde kom van Gasthuis.
Dat deed daarmee haar naam geen eer aan. Was de das niet welkom? Zou de das het dorp uitgewezen zijn? En zo ja, wat zou hij misdaan hebben? Is de das familie van de nerts? Die zijn inmiddels anima non grata.
Zou hij in het dorp zijn vergiftigd en wilde de dader die waarschijnlijk aan het andere einde van het dorp woont, zichzelf niet verdacht maken?
Of was de das overmoedig geworden, zijn eigen snelheid overschat? Of nonchalant? Niet naar links en rechts gekeken alvorens over te steken? Maar dan zou hij platter zijn geweest met waarschijnlijk ook bloedsporen en die had ik dus niet waargenomen.
Had ik nu wel of niet een gat in de verhoging achter de berm gezien? Ik twijfelde. Dan woonde hij misschien vlak langs de weg. Waarom zou hij daar willen wonen, met dat verkeer? En dan gebruik je toch liever een achteruitgang? Zou hij zijn eigen burcht zijn uitgegooid? Onwaarschijnlijk.
De dametjes had ik natuurlijk niets verteld van mijn crime scene investigations. Ze hebben al nachtmerries van boeven en mummies.
Maar die avond was het mijn beurt om de dametjes voor te lezen. Om de das een laatste eer te betonen, pakte ik het boek “Als je een vriendje nodig hebt” over een lieve das wiens huisje onder een eikenboom was verwoest doordat de eikenboom in de storm was omgewaaid. Maar hij had vele vriendjes en samen bouwden ze een nieuw huis voor das.
Het boek besluit met “Elke eik begint met een eikel”, een mooie gedachte.
Toch moest ik denken aan die potentiële eikel die mijn das had gedood, al dan niet met voorbedachte rade.
Comments