Al heb ik er zeker geen hekel aan, mijn hobby zal het niet worden. Daarom duurt het altijd net iets te lang voordat ik aan de slag ga. Maar ik weet wel dat zodra ik bezig ben, en het zit een beetje mee, dat ik er plezier in krijg.
Dat de dames vandaag voornamelijk op de Sint gefocused zijn, geeft me bovendien de armslag om door te gaan pakken.
En dat het zonnetje meespeelt maakt dat ik geen jas aan hoef en fluitend de tuin in stap.
Maar eens beginnen met de klimop langs de heg met de buren. Bovenop laat ik het wat langer, maar onder langs, waar de takken woekerend een weg zoeken naar andere planten, zet ik flink de schaar erin. De bladeren en takken hark ik de border af, het pad op.
In de border staat veel onkruid. Althans, een paar distels herken ik wel als zodanig maar er zijn de nodige groentjes waarvan ik niet weet of ik ze onder onkruid mag categoriseren. Ik zei al, het is niet mijn hobby maar 'opgeruimd staat netjes' wel mijn motto, dus ik toon weinig genade.
Mijn geschoffel brengt een vette regenworm naar boven, die ik weer rustig terug de kleiige modder laat inglijden terwijl ik mijn trui uittrek en in de boom hang.
Op mijn hurken vasthoudende plukjes groen zoveel mogelijk met wortel uittrekkend, zie ik een lieveheersbeestje. Wees gegroet, ik laat hem/haar op mijn vinger kruipen.
"Stippeltje? Alles goed?" Ontkennend spreidt hij/zij zijn/haar vleugeltjes en vliegt op.
De boomstronk die een paar weken geleden plots een flinke zwam op bezoek had, heeft zich gedeeltelijk moeten laten composteren. De zwam is inmiddels verdwenen, maar aan de stronk is het gevecht nog af te zien. Ik veeg hem schoon en klop hem bemoedigend op zijn bast.
Wat liggen er ontzettend veel bladeren. Welhaast onbegonnen werk om die allemaal in de groenbak te krijgen. Maar met plezier begin ik gewoon te rapen. Wat is dat nu? Er beweegt iets tussen die blaadjes daar onder de vingerplant. Kijk, kijk, een kleine zwarte salamander. Nooit eerder gezien. Doodstil blijven we elkaar aanstaren. Pas na een tijdje beweegt het beestje. Hij drukt zich op, draait zijn hoofdje, knikt gedag en kruipt onder de fris geknipte klimopheg.
De border begint warempel ergens op te lijken. Dan het gras ook nog maar een schoonheidsbehandeling geven: Maaien, rollen, kammen, mos wegplukken, de randjes lekker kort met de schaar.
Veel mos ook op de kinderkopjes die het gras omperken. Met de schoffel krabbend over die keien en pulkend tussen die keien, voel ik me een tandarts.
Dode puntjes uit de sering knippen, maakt de kapper in me wakker. Jammer dat ik geen goede ladder heb om ook de hoge takken bij te punten.
En kijk nou toch, die pronte Annabelle! Wat moet ik hier nu van denken? Is het een laatbloeister of juist een hele vroege? Ze lonkt naar me.
OK, inderdaad genoeg gewerkt. Ik ruim op, pak twee biertjes, veeg snel met mijn trui het zweet onder mijn oksels af en "heerlijk dagje hè? Ben je maar alleen?"
Vandaag was het 15 november, 17 graden en inmiddels de 229e dag op rij dat het warmer dan 10 graden is.
