Silence = Violence

2 juni 2020

Het verspreidt zich inmiddels net zo snel als het Coronavirus en is hard op weg een nieuwe mondiale beweging te worden.

Het een is een virus, het ander een reactie op een ziekte, I can’t breathe.

Waar het virus om lockdown en mondkapjes vraagt, vraagt I can’t breathe om samenkomst en stemverheffing. Het zal spannend worden, de komende weken, hoe deze bewegingen zich tot elkaar gaan verhouden.

Het I can’t breathe komt niet van buiten, het vindt zijn oorsprong in een diepgewortelde ziekte in onze maatschappij en dus misschien ook wel in jou. Je kan het met je meedragen zonder dat je er veel last van hebt, je hebt er wellicht helemaal geen weet van dat je drager bent.

Sunny Bergman heeft een paar jaar geleden naar aanleiding van de weer oplaaiende Zwarte Piet discussie een prachtige documentaire gemaakt, “Zwart als roet”. Ze tilt de hele discussie een treetje hoger en laat zien dat niemand vrij is van vooroordelen. White privilege bestaat echt. Dat valt niet te ontkennen, dat moeten we gewoon accepteren. Als je blank geboren wordt, heb je privileges. Punt. Zo is onze maatschappij.

En in zekere zin heeft het Coronavirus dat maar weer eens aangetoond in de Verenigde Staten, waar zelfs viroloog Anthony Fauci, het belangrijkste lid van de coronataskforce van Trump, erkende dat er sprake is van een "onacceptabele ongelijkheid" in de manier waarop zwarte en witte Amerikanen worden getroffen.

Bewust en onbewust is onze maatschappij gericht op blanke dominantie. Pas als je dat onder ogen durft te zien, kun je dat veranderen. Dan pas kun je racisme eruit schreeuwen, eruit schrijven, eruit zingen.

Laat het niet bij een dinsdag-symbooldag. Ga bij jezelf te rade, verdiep je in de geschiedenis en spreek je uit, iedere dag. En ja, dat vergt moed. Maar wees niet bang, je hoeft er niet voor naar de dokter en je zal zeker niet op de IC terecht komen. Je zult merken dat het lucht geeft: I can breathe!

Foto: Massimo Marigo / RTV Maastricht